کهیر یا آنژیو ادم در 20 تا 25% افراد در طول زندگی ایجاد می شود و تمام گروه های سنی را درگیر می کند. در حالی که کهیر حاد در بچه ها شایع تر است، کهیر مزمن، بیشتر در بالغین ایجاد می گردد و زنها بیشتر از مردها مبتلا می شوند. ضایعات کهیری به صورت پا پول و پلاک های اریتماتوی خارش دار گذرا با حدود مشخص می باشد که اندازه آنها از چند میلیمتر تا چندین سانتیمتر، متغیر است.

ضایعات اغلب گرد یا بیضی می باشند ولی ممکن است به هم پیوسته و ضا یعاتی حلقوی یا کمانی با حاشیه های نامنظم، تشکیل دهند. ضایعات کهیری پوسته ریزی ندارند و تغییرات پیگمانتاسیون نیز در آنها دیده نمی شود ولی ممکن است اطراف آنها، اریتم و یا رنگ پریدگی مشاهده شود.

هرکدام از ضایعات، شروع نا گها نی دارند و کمتر از 24 ساعت دوام می آورند. کهیری که کمتر از 6 هفته طول بکشد، حاد در نظر گرفته می شود و حملات راجعه کهیری که بیشتر از 6 هفته ادامه داشته باشد، کهیر مزمن خوانده می شود.

علل شایع کهیر و آنژیوادم عبارتند از: 
عفونتها، داروها، مواد تماسی، عوامل فیزیکی ( گرما، سرما، ارتعاش، فشار، نور و آب)، غذاها، افزودنیهای خوراکی و گزش حشرات. بیش از 80% موارد کهیر مزمن ایدیو پاتیک ( بدون علت خاصی) می باشد.

درصورتیکه ماده غذایی خاصی مسئول ایجاد ضایعات کهیری باشد، 2 ساعت پس از مصرف آن، باید کهیر ایجاد شود.داروهایی که باعث تشدید ضایعات کهیری می شوند را باید قطع نمود. سالیسیلا تها ( مسکن ها) و آنتی بیوتیکها، استامینوفن کدئین و رنگ های آزو، شایعترین این عوامل می باشند.

در موارد زیر جهت بررسی کهیر وایسکولتی نمونه برداری از پوست الزامی است:
1-درصورتی که ماندگاری ضایعات کهیری بیشتر از 24 ساعت (در یک منطقه مشخص) باشد.
2-همراه با کبودی باشد.
3-به جای خارش با درد و سوزش همراه باشد.

آنژیو ادم به تورم عمقی پوست و زیر جلد اطلاق می شود که ممکن است حاد یا مزمن باشد. ضایعات حاشیه ی مشخصی ندارند و اغلب رنگ طبیعی پوست را حفظ کرده اند. ضایعات ممکن است بدون علامت بوده و یا مختصری دردناک یا خارش دار باشند.

آنژیو ادم اکثرا” لبها، پلکها، زبان، ناحیه تناسلی، دست و پاها را گرفتار می کند و با شیوع کمتر حنجره، دستگاه گوارشی و مثانه نیز درگیر می شوند. آنژیو ادم می تواند به تنهایی یا همراه با کهیر ایجاد شود و اکثر موارد آن اید یو پاتیک می باشد. اشکال ارثی آن به علت کاهش مهار کننده استراز C1(تیپ 1) و یا اختلال فعالیت این آنزیم (تیپ 2) ، ایجاد می شود.

نویسنده : دکتر شهریار نظری

منبع : http://doctornazari.ir/index.php?ToDo=ShowArticles&AID=9956